top of page
AGDP22_124.JPG

2022 edizioa

 

“-Orain arte, nire txisteekin barre egin duzu lasai.

+Bai. Baina amaitu da. Hemendik aurrera ez dut berriz egingo. Neskekin ere lagun on bat izan nahi dut. Nirekin seguru sentitu daitezen.” 

 

Aurtengo berrikuntza nagusia Ainhoa Ordoñezen bilakaera izan da, aktore izatetik gidoilari izatera igaro baita. Gidoia gaztetuz, perspektiba feminista eguneratua emanez, maskulinitate berrak aipatuz eta hizkuntza berrituz. Ainhoak aktore moduan bi urteko esperientzia gogoan izanda, ikasitakoa eta ikusitakoa erabili izan du aurtengo gidoia idazteko.

Azpimarratzekoak dira, ikusleak partaide senti daitezen erabilitako bi antzerki elementu berriak, musika eta arbela. Alde batetik, gure aktoreak musika eta dantza erabiliz, publikora hurbildu eta beraiekin dantzatzera gonbidatu dituzte, bestetik, arbelan haien gogoetak idaztera animatu dituzte, obran zehar eta bukaeran

AGDP21_372.JPG

2021 edizioa

 

“-Niri nire aitak zoratu egingo nau. Horrela jarraituz gero ez naizela inora iritsiko ‘don nadie’ bat izango naizela… ‘don nadie’ bat… Ea nondik atera duen txorakeria hori.

+Bere aitarengandik. Aitak errepikatzen dute haiei esandakoak,”

 

Edizio honetan bi berrikuntza nabarmendu behar dira. Gurasoen figurak garrantzi handiagoa hartu du, nerabeengan duen eragina dela eta. Gure ustez, funtsezkoa da gurasoak beren jarrera eta portaerez jabetzea, nahi gabe seme-alabei jarrera edo portaera negatiboak transmititu diezazkieketelako. Horretarako, lehen aldiz, publiko guztiarentzako emanaldi irekiak egin dira arratsaldeetan. Non, ikasleen gurasoei eta tutoreei gure institutura gonbidatu ditugu.

Gainera, eszenografia espazio eszeniko desberdinetara egokitu den lehen edizioa da. Ibaiondoko Felix Petite antzokitik inoiz mugitu ez den eszenografia, aurten, Amurrioko antzokira, Aguraingo antzokira eta Laguardiako Turismo bulegora egokitu behar izan da.

P1390478.JPG

2020 edizioa

 

Nosotros no podemos mirar para otro lado. La violencia contra las mujeres, no es su problema. La desigualdad no es su problema. En nosotros también está la solución.

Mutilok ezin dugu isilik jarraitu. Emakumearen aurkako indarkeria ez da soilik haien arazoa. Berdintasun eza ez da soilik haien arazoa. Konponbidea gugan ere badago.

Pasaden urteko bizipen eta erantzun positiboen ondoren, bigarren urtez jarraian, Hitz kolpezko taldeak Felix Petiteko eszenatokia zapaldu zuen berriro.

Gure probintziako gazteekin antzerkiaren munduan murgildu nahi genuen, pertsonaiek eta haien istorioek gidatuta, eszenatokian bertan barneratuz. Ibilbide berezi horretan zehar, sei gazteren gorabeherak ezagutu genituen, eta haiekin barreak, gogoetak, dilemak, beldurrak, konplexuak... partekatu genituen.

Jardueraren formatua mantenduz (obra + debatea), edizio honetan honako gaiari eman diogu garrantzia: gizonek borroka feministan euki dezaketen papera eta maskulinitate berriak.

AGDP_2019__0386 .jpg

2019 edizioa

Si no somos realmente iguales, nunca seremos realmente libres. 

Benetako berdintasunean ezin bagara bizi, ez gara inoiz aske izango.

Urte horretako edizioan, proposamenak bira eman zuen eta antzerki ekintza eszenatoki baten gainean garatu genuen. Hala ere, obra horretan publikoak ez zuen lekurik hartzen, baizik eta ibilbide fisiko eta kontzeptuala egiten genero indarkeriatik, haren alderdi ikusgarrietatik, ikusezinetatik eta indarkeria sortu eta garatzen zen espazioetatik.

Bertaratutakoek, aktoreen gidaritzapean, hitzez hitz eta urratsez urrats zeharkatu zenuten istorioa eta eszenatokia. Besteak beste, gai hauei buruz hitz egiten ziguten historia eta eszenatokia: indarkeria matxista, mikromatxismoak, genero rolak, maskulinitate berriak, homofobia, sexu-afektibitateko harremanen kontrola, maitasun erromantikoa eta haren inguruko mitoak, diskriminazio positiboa, feminismoa, edertasun kanonak eta ahalduntzea.

Nola ez, urte horretan Sortzen Aholkularitzako Sheila Melconen lankidetza ere izan genuen, eta harekin partekatu ahal izan genituen genero indarkeriaren inguruko kezka eta zalantza guztiak eta obrak jorratzen zituen gai guztiak.

2022
2021
2020
2019
fotos%202015%20(1)_edited.jpg

2018 edizioa

Yo no me llamo CÁLLATE. Ni ez naiz deitzen ISILIK.

Aurreko urteetako ildoari jarraituz, 2018ko kanpaina honen ezaugarri nabarmenetako bat izan zen FAMILIAren figura sartzea. Obran pertsonifikatuta agertzen ez bada ere, pertsonaien hitzen bidez agertzen zen, haien gaineko kontrola aipatzen baitzuten.

Familiak gazteen errealitatean aktiboki parte hartzen dutelako eta, neurri handiagoan edo txikiagoan, beti eragiten dutelako, gai horretan ere esku har dezakete.

Beraz, gurasoen elkarte baten eskaerari erantzunez, urte horretan ere egin genuen ikasleen gurasoentzako jarduera, horrelako kasuak detektatzeko, laguntzeko eta salatzeko tresnak izan zitzaten.

Beste berritasun bat edizio horretarako? Bi eszena berri, eztabaidetan eredu gisa erabiltzeko eta horrelako gatazketarako irtenbide alternatiboak erakusteko edo eskola jazarpena ikusten edo jasaten dutenak animatzeko.

2018
AGDP_2015__8720.JPG

2017 edizioa

Porque hay algo que duele más que cualquier palabra. Nuestro silencio. Tú silencio. El silencio. Badelako edozein hitzek baino min gehiago eragiten duen zerbait. Gure isiltasuna. Zuen isiltasuna. Isiltasuna.

Kanpainak 2016an izan zuen harrera ona ikusita, edizio horretan proposamen eszenikoari eutsi genion eta genero indarkeriaren eta eskola jazarpenaren arteko erlazioan sakondu nahi izan genuen.

Jarduera DBHko ikasleen ikasgeletan kokatu genuen eta ekintzari hasiera eman genion eskola ematen ari zirenean, aldez aurretik abisatu gabe, indarkeriaren jatorria edo garapena den espazio berean sartuz.

Aurtengo proiektuaren berrikuntza nagusia: TUTOREA. Gela guztietan egon zen, eta haren figura ere garrantzitsua zen ikasgeletako jazarpenaren eta genero indarkeriaren arazoari aurre egiteko. Zer jarrera hartu behar du? Zein da benetan irakasleen zeregina gazteen hezkuntzan? Ba al dago jarduera protokolorik? Zenbateraino sartu behar dira arazoan? Ba al dago mugarik? Poliziak, irakasleak, hezitzaileak, lagunak dira?

Osagarri gisa, eta eskaerari erantzunez, irakasle arabarrei soilik zuzendutako emanaldia eskaini genuen. Helburua: ingurune akademikoetan gertatzen diren indarkeriazko gatazkak konpontzeko funtsezko elementuetako bat izan zitezkeelako ideia planteatzea eta horretarako tresnak ematea.

2017
AGDP_2016__3509.JPG

2016 edizioa

Igualdad y empoderamiento en el aula. Berdintasuna eta ahalduntzea ikasgelan.

Urte horretan, kanpaina ikastegietako antzerki esku hartzeetan soilik oinarritu zen, eta aurreko urteko ildoei jarraitu zitzaien, baina eskola jazarpenari buruz hausnartzeko ekintza zehatzak gehituz, bi alderditan: alde batetik, jazarpena, tratu txarrak, diskriminazioa edo indarkeria arrazista eskolan, kultura hegemonikoaren, hizkuntzaren, ezaugarri kultural bereizien, janzkeraren eta abarren parte ez izateagatik gertatzen dena. Bestetik, eskola jazarpena arrazoia denean sexu orientazioa eta genero identitatea, hau da, bullying homofobiko edo transfobikoa deritzona.

Gainera, antzezlaneko gaiak lantzearen eta mezua ondo jasotzearen garrantzia kontuan hartuta, Sortzen Aholkularitzaren lankidetza izan genuen, gogoeta gune bat dinamizatzeko antzerki lanaren ondoren, eta hori modu frogagarrian mantenduko dugu hurrengo edizioetan.

2016
2015

2015 edizioa

De la flor al insulto. Lorea ematetik, irainera.

Lehenengo kanpainan, ikerketa ardatz hartuta hiriko espazio publiko edo komunetan performanceen bidez, espazio publikoan zein ikasketa zentroetan esku hartu genuen, eta arazoa ikusarazteko ekintza performatibo gisa planteatu genuen. Emakumeen eta gizonen arteko desberdintasunari buruz hausnartu nahi genuen, indarkeria sexista egoteko arrazoi nagusia den aldetik; horretarako, indarkeria hori sostengatzen duten eguneroko egoera edo mikromatxismo ugari nabarmendu genituen, eta emakumeen ahalduntze indibiduala nahiz kolektiboa azpimarratu, horri aurre egiteko tresna gisa.

“Hitz kolpez. Loretik irainera” proiektua abiatu genuen, zimeltzen ari ziren lorez betetako kuboen baso bat jarriz, isolamenduan eta bikotearen kontrolean oinarritutako erlazioen itomena eta toxikotasunaren metafora gisa.

Zebra-bideetan, hain ohikoa eta jendetsua den hiri elementuan, indarkeria arbuiatzen duten gazteen egitekoa indartzen duten jarrerei erreparatu genien.

Tranbian performanceak egin genituen, irudikatzen diren indarkeria egoeren lekukoen erantzuna sortarazi nahian.

Azkenik, ikastetxeetan ere esku hartu genuen gazteekin genero rolei eta sexu afektiboko harremanei buruzko hausnarketa partekatzeko.

bottom of page